Dawne Syrenki - zamknięta kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

Wątek jest kontynuacją założonego wcześniej, który można prześledzić tutaj

http://forum.gazeta.pl/forum/w,100789,1 ... racji.html

Osłabienie po operacji powoduje, że spada odporność i nasz organizm jest narażony na wszelkie infekcje oraz inne choroby. Często powracają dolegliwości, które już kiedyś nam dokuczały.
W moim przypadku tak właśnie było.
Komplikacje z cewnikowaniem stały się powodem infekcji dróg moczowych. Na szczęście dostałam antybiotyk i szybko wszystko wróciło do normy.
Po powrocie ze szpitala niestety niemal natychmiast, wróciły wcześniejsze problemy ze stawami, które z czasem stają się coraz mniej dokuczliwe. Na początku niestety musiałam zaliczyć kilka wizyt u ortopedy.
Najbardziej dokuczliwe od samego początku są niestety nocne poty i częste uderzenia gorąca. Odzywa się brak hormonów po usunięciu jajników.
Kolejny problem u każdej z nas to zaparcia i wzdęcia.
Wszystkie problemy da się rozwiązać, a o szczegółach w sąsiednich postach
Koleżanki z forum miały również inne problemy, ale o nich i jak z nimi sobie radzić mam nadzieję napiszą już same
I nie należy zapominać, o czymś co dopadnie każdą z nas na bank - huśtawki nastrojów, dołki lub doły, czasem nawet otrzemy się o depresję, a z całą pewnością wylejemy sporo łez.
Nawet jak jesteśmy z natury spokojne, pokłócimy się z bliskimi, ofukniemy ekspedientkę w sklepie itp. To niestety hormony lub raczej ich brak, ale jak zastosujemy HTZ wszystko powinno wrócić do normy

Wikiam, u mnie było z uderzeniami tak samo po operacji, ale kolejność odwrotna ;)
W nocy pociłam się okrutnie W dzień ociupinkę, ale potem robiło mi się zimno i tak raz się rozbierałam, a za chwilkę ubierałam
Teraz jest ok, ale kleję plasterki rzecz jasna ;)

czytam i mysle ze jednak moj jeden jajnik zdaje zadanie bo nie mam napadow goraca i zimna

Ciosku też chciałam Ci podpowiedzieć, żebyś się udała do dermatologa .... to może być jakiś trop, skoro nic innego nie pomaga ...
Zobaczysz co będzie jak wrócisz do Climary. Życzę Ci, żebyś jak najszybciej pozytywnie rozwiązała tą zagadkę

ja również ciosku współczuję Ci bardzo, wyobrażam sobie choć trochę jak musisz cierpieć i wcale się nie dziwię,że piszesz,że prawie zwariujesz, doradzić nie potrafię nic jedynie tak jaki inne Syrenki - wizyta u dermatologa pewnie coś wyjaśni , pozdrawiam serdecznie

Oj, Ciosku , to masz naprawdę kłopot
Wizyta u dermatologa to już konieczność.
Skoro to nie tylko "pąsy", ale doszło pieczenie, sprawa się komplikuje.
Czasem tak się zaczyna trądzik różowaty, który "lubi" kobiety w wieku okołomenopauzalnym.
Oby szybciutko udało się problem rozwiązać, bo atrakcje rzeczywiście masz nieciekawe

Ciosku może ta Climara w obecnej dawce jest jednak korzystniejsza, skoro odczuwasz poprawę
Oby tak było i dolegliwości zmniejszyły się jeszcze bardziej, więc życzę Ci jeszcze więcej cierpliwości

Ciosku
Oj, nie zazdroszczę Ci tego "świetnego i komunikatywnego" endokrynologa.
"Protezą" ;) nic się nie martw. Innym służy dobrze, to i u Ciebie w końcu uda się dobrać właściwą ;)
A że estradiol i tak wyjdzie Ci zły, jak stwierdził lekarz, to tylko taka metafora. Wyjdzie zły jak na zdrową trzydziestolatkę, ale powinien być dużo wyższy, niż bez plastrów - i to wystarczy, o to walczymy ;)
A może u Ciebie wchłanianie przezskórne jest za słabe? I tak bywa.
Zatem dobrze, że masz zrobiony ten poziom estradiolu...
W końcu przecież musisz poczuć się lepiej...
Pozdrawiam serdecznie i życzę już polepszenia

Hej, Ciosku
Ja przy Twojej dawce hormonów (o ile badanie robiłaś "nosząc" Climarę ;) )miałam nawet mniej.
Ale czułam się już tragicznie.
Inna sprawa, że liczy się też trochę wiek, waga, nawet styl życia...
Celem terapii jest niby utrzymanie kobiety na poziomie 40 - 55 pg, czyli nieco wyżej niż u Ciebie. Nie wszystkie kobiety dobrze się czują przy niższych poziomach, choć u Ciebie tak źle nie jest.
Rozumiem, że piszesz, że mieścisz się w normie laboratorium, w którym robiłaś badanie? (każde może mieć nieco inne widełki).
Pozdrawiam i na razie muszę się już pożegnać

Ciosku
Jeżeli badanie robiłaś już w tygodniu z Climarą, to stężenie jest takie, jakie właśnie ona Ci zapewnia. Nominalnie to już po 8 - 12 godzinach do krwi powinna dostawać się przewidywana ilość hormonu. W rzeczywistości czasem trochę później, ale po 2-3 dobach stan jest ustalony, tylko my możemy jeszcze nie odczuwać poprawy. Na to już trzeba nieco czasu...
Kochana, nawet nie wiesz, jak ja dobrze Cię rozumiem...znam ten ból...
Twój "ukochany" endo tak sobie gada na wszelki wypadek, ale to nie jest tak, że nic się nie da zrobić.
Oczywiście są kobietki, które decydują, że wspomagania nie chcą i już, "protezy" stosować nie będą ;)
Czasem hormonów stosować po prostu nie mogą...
Wtedy co innego...siła wyższa...(choć nawet wtedy są terapie alternatywne, które nie tak skutecznie co prawda, ale jednak pomagają)
Jednak przy braku przeciwwskazań do ETZ dobrze dobrana skutkuje w 89% przypadków, pozostałe kobietki odczuwają przynajmniej poprawę. Tylko nie na każdą działa to samo i już...
Nie możesz tak się męczyć bez powodu.

Ciosku
Przepraszam, że odpowiadam dopiero teraz…Z czasem u mnie ostatnio nie jest najlepiej…
Czytam właśnie uważnie Twój post i pierwsze, co rzuciło mi się w oczy

cios pisze:Teraz naprawdę czuję sie ok tylko te pąsy.

No i teraz pytanie do Ciebie (oczywiście odpowiedzieć powinnaś jedynie sobie, tak w duszyczce): Czy Twoje samopoczucie jest na tyle złe, że chcesz je poprawić, czy masz ochotę i siłę, żeby spróbować zmienić je na lepsze?
Jeżeli teraz czujesz się dobrze, to zmiany mogą nie być u Ciebie niezbędne.
Jeżeli jednak nie jest dobrze, to trzeba powalczyć o siebie. Powtórzę za moim ginkiem:” Kobieta przy dobrze dobranej terapii ma kwitnąć”.
Zatem pytałaś, co powinnaś powiedzieć lekarzowi?
No cóż, mogę jedynie napisać, co ja bym powiedziała.
Otóż oczywiście trzeba zacząć od tego, że nie czujesz się dobrze i wymienić objawy (oczywiście objawy zależne od hormonów, bo to różnie bywa interpretowane). Potem pora na „okazanie” wyniku. No i tutaj koniecznie trzeba powiedzieć, że miałaś przez jakiś czas obniżoną dawkę i wtedy czułaś się jeszcze gorzej (to pozwoli lekarzowi ocenić wpływ dawki hormonów na Twój organizm), zapytać, czy widzi szansę podniesienia poziomu do około 50 pg w surowicy. Taki poziom jest zalecany przez PTMiA oraz PTG.
Tylko sama wiesz, Ciosiu, że taka rozmowa wymaga mistrzowskiego taktu (a ja doskonale wiem, jaka z Ciebie mistrzyni ;) …). Rozmawiamy z fachowcem i to on jest tutaj szefem…Narzucić nic się nie da…Ale partnerstwo wskazane…Wiele zależy od sytuacji i relacji pacjent – lekarz…Mnie nieco trudno o tym pisać…Dobrze jest opowiedzieć o swoich oczekiwaniach, oczywiście realistycznych. O terapii decyduje co prawda lekarz, ale wspólnie z pacjentką. Twój komfort jest tu najważniejszy i jest pierwszoplanowym celem terapii!
A teraz może kilka argumentów, którymi można się podeprzeć w rozmowie.
Poziom hormonów zależy w dużej mierze od wchłaniania – jest ono różne u każdego. Może inny preparat byłby lepszy, dałby lepsze wchłanianie? Ważna jest też masa ciała – każdy wchłonięty pikogram rozkłada się na nasze ciałko i im większa masa, tym większe potrzeby.
Owe 50pg to poziom, przy którym dobrze się czuje większość kobiet. Jest on optymalny, bo bezpieczny, a równocześnie należycie chroni przed osteoporozą.
Oczywiście ETZ przewiduje również możliwość dużo wyższych dawek, ale ta pięćdziesiątka jest tzw. złotym standardem po pięćdziesiątce i lekarze nie lubią dawać więcej…Bo i po co, skoro Ty np. już przy około 30pg czujesz się nie najgorzej?…Po operacji bez jajniczków mamy o tyle gorzej, że normalnie nawet po menopauzie jajniki coś tam dokładają. Terapia jest wtedy skuteczniejsza. Bez gonad pozostaje nam tylko konwersja obwodowa, poziomy są więc nieco niższe.

Nie wiem, czy pomogłam Ci choć trochę. Rozmowa zależy od tego, co lekarz powie, jaką ma koncepcję. Trudno przewidzieć jej przebieg.
Ale bez względu na wszystko liczy się Twoje samopoczucie i ono powinno być miernikiem skuteczności leczenia. To nie jest tak, że trzeba się przyzwyczaić i już – chyba, że jest to nasz wybór.
Oczywiście ważna jest też cena terapii – zawsze można dobrać preparaty refundowane.
No i na koniec smutna rzeczywistość; każda terapia wymaga czasu na adaptację. Tylko że przy kontynuacji efekty są już szybsze, wystarczą dwa, do czterech tygodni na adaptację.

Kobietko kochana, Ty nikogo nie zadręczasz…Przecież to forum jest właśnie dla nas. A ja sama przechodziłam niesamowite katusze, gdy poziom hormonów mi się obniżył .
Dlatego doskonale rozumiem te z nas, które boleśnie odczuwają owe zmiany…I życzę Ci gorąco szybkiej poprawy
No a tak na koniec, na pocieszenie przypomnę, że po czasie to wszystkie kobiety się przyzwyczajają do niższego poziomu hormonów i objawy stopniowo mijają nawet bez jakiegokolwiek wspomagania. Tylko wtedy to trzeba „anielskiej cierpliwości”, no i oczywiście są też inne konsekwencje…

Ale popisać sobie to ja lubię, co? ;)

Hej, hej, Ciosku
Jak fajnie czytać, że czujesz się lepiej… I niechaj tak zostanie
Myślę, że to Twoje gorsze samopoczucie, te nastroje smutaskowe, to jednak nasze nieszczęsne hormonki. Nie bez przyczyny mówi się o zmiennych nastrojach, skłonności do płaczu… ;) A obniżenie poziomu jeszcze pogłębiło problem…
Nie wszystkie od razu mamy uderzenia gorąca, ale często tak jest, że gorsze samopoczucie wyzwalają: stres(czyli często praca ;) ), kawa, alkohol…
No a potem to już jak sama piszesz, stres wywołuje „rumieńce” a „rumieńce” powodują stres…i …poszły konie po betonie…
No to teraz trzymam kciuki, żeby już było tylko lepiej…
Ciosiu, w Tobie jest tyle pozytywnej energii, że tylko pozazdrościć…
Ogromny buziak dla Ciebie

P.S. A dermatolog na pewno nie zaszkodzi. W końcu zawsze trzeba o siebie dbać, prawda?

Witaj, Magoniu
To naprawdę super, że tak dobrze się czujesz po operacji. I oby tak pozostało nadal
Z całą pewnością przed operacją byłaś już w okresie okołomenopauzalnym. Poziom hormonów na pewno był już obniżony, choć nie na tyle, aby ustały miesiączki. Takie objawy jak skrócenie cyklu to częsty sygnał, że cykle są bezowulacyjne i brakuje progesteronu w drugiej fazie.
Estrogeny, a od nich przede wszystkim zależy nasze samopoczucie, nie obniżają się gwałtownie z dnia na dzień. Często tak się zdarza, że kobieta czuje się dobrze, a miewa tylko okresy gorszego samopoczucia – to początek wygasania czynności jajników (czasem kilka lat wcześniej). U Ciebie, Magoniu, jajniki musiały już czasem trochę strajkować, a organizm przyzwyczajał się powolutku do wielkiej zmiany. Jest szansa, że dzięki temu teraz Twój organizm nie będzie się za bardzo buntował ;) . I tego Ci mocno życzę
Niestety na dzień dzisiejszy nie można tego na pewno stwierdzić, że tak już pozostanie. To prawda, że objawy wypadowe z reguły są znacznie silniejsze po zabiegach. I najczęściej pojawiają się dość szybko. Niemniej prawie połowa kobietek pierwsze symptomy odczuwa dopiero około miesiąca po…Wtedy też często jest dopiero wdrażana ETZ.
Dodam szybciutko, że wcale nie musi tak być…Jeżeli doszło już wcześniej do znacznego obniżenia poziomu hormonów, to może będziesz należała do tej grupy kobiet, a jest ich wg statystyk prawie 30%, które menopauzę przechodzą bardzo łagodnie. Ot, takie właśnie niezbyt uciążliwe uczucie ciepła, czasem wybudzenie w nocy, któremu towarzyszą poty i….i już, i po kłopocie… ;)
Zatem czego możesz się spodziewać?
Taki stan jak obecnie oczywiście może się utrzymać, bo mylę, że usunięcie jajników u Ciebie nastąpiło w momencie, gdy one już powoli kończyły pracę. Niestety jest jeszcze za wcześnie, aby to stwierdzić na pewno (choć jest szansa).
Na razie pozostaje cieszenie się stanem obecnym i dobre nastawienie na przyszłość
Trzymam kciuki, abyś była w tych 30%.
Pozdrawiam Cię bardzo, bardzo serdecznie

Ciosku, cieszę się,że już lepiej u Ciebie i trzymam kciuki by tak zostało na długo. Znamy się tylko wirtualnie ale z tego co czytam, widzę,że bardzo pozytywna z Ciebie osoba i dlatego jestem przekonana,że będzie Ok. Pozdrawiam i ściskam

Ciosku kochany czasem zdarzają się takie dni, że ma się ochotę odizolować od świata, usiąść w kąciki i popłakać ...
Jak można się komuś wyżalić to zawsze pomaga i nie rób sobie wyrzutów, że powierzyłaś nam swoje smuteczki, bo przecież wszystkie dobrze wiemy, że właśnie w tym celu istnieją Syrenki w tym Forumkowie
A to, że Roszpunkę zesłało nam Niebo, to przyznaję za Wami i jestem wdzięczna, że pomimo zapracowania zawsze do nas zajrzy i nikogo nie zostawi bez wsparcia i wyjaśnienia jego problemu, do tego tak zrozumiale
Roszpunko moja wdzięczność jest dozgonna

Ciosku mam nadzieję, że ten stan jaki Cię ostatnio dołował już się więcej nie powtórzy i tego Ci życzę z całego mojego serducha

Dziewczyny moje kochane, Oliczku

Bardzo mi miło, jeżeli mogłam być pomocna . Staram się też pisać w sposób przystępny.
Nasze babskie tematy są mi trochę bliskie i z racji wykształcenia, i pracy.
Ale przede wszystkim jestem tak jak Każda z Nas po operacji ginekologicznej. Nasze tematy interesowały mnie zatem osobiście. Jestem na tym forum jedną z najstarszych chyba „stażem” Syrenek, bo operację miałam dość dawno. Sama na sobie doświadczyłam wielu problemów, to nie tak, że od początku i zawsze czułam się tylko dobrze. Ale to minęło, jestem przykładem, że może być zupełnie normalnie, bez większych zmian. I bardzo chciałabym, żeby tak właśnie było w przypadku każdej kobiety, która zmuszona jest skorzystać z pomocy ginekologa – chirurga.

Ogromnie Wam dziękuję za przemiłe, ciepłe słowa, ale są zupełnie niezasłużone i niepotrzebne .
Jesteśmy tutaj tak „we własnym gronie”, rozumiemy swoje obawy i problemy – i o to chodzi. Ponieważ czuję się wśród Was troszkę jak w takiej dużej rodzinie, chciałabym, żeby tak było ze wszystkimi. A pomagamy sobie nawzajem w tym, w czym akurat możemy, czasem po prostu sobie „plotkujemy”. Taki jest przecież cel tego forum, taka była idea naszej kochanej, niezmordowanej Olikkk.

Pozdrawiam Was wszystkie baaardzo cieplutko

Roszpunko idea może i była moja, ale pomoc i zaangażowanie, to już Twoje wykonanie i naszych wspaniałych Syrenek , za co wielkie dzięki Wam wszystkim

ferbiana pisze:Witam Was Syrenki !
W czwartek miałam usuwany trzon macicy z powodu mięśniaków i krwotocznych miesiączek.Mimo,ze zabieg był wykonany laparoskopowo nie czułam się dobrze.
Po znieczuleniu dostałam ciśnienia i puls 160 !!! Kardiolog interweniował i powiedziano mi,że muszę leczyć się kardiologicznie.W szpitalu w dzisiejszych czasach ... brak słów.Dziurawe prześcieradła,rozerwane koszulki do operacji,nie zawsze mierzono temperaturę nie wspominając o ciśnieniu bo musiałam sama się upominać i wlec się do pokoju pielęgniarek.Jednak nawet tam są " perły"Jedna miała na imię Helena i była sanitariuszką Pomagała we wszystkim,pokrzepiała na duchu pełna życzliwości i miała ponad miarę "człowieka w człowieku".Druga taka "perła"to lekarz,który mnie operował.Dobry życzliwy człowiek i świetny specjalista takie "dwa w jednym"- unikat !
Jestem już w domu ale dokuczają mi gazy,luźne stolce zamiast zaparć.Zawsze miałam przypadłość w postaci drażliwego jelita a teraz to po prostu "meksyk na kółkach"dokucza mi ciągle wysoki puls a do kardiologa jeszcze nie mam siły pójśc a po drugie termin mam dopiero na maj.Martwi mnie to moze wy znacie jakieś sposoby na uspokojenie jelit i obniżenie pulsu ???
Pozdrawiam

Post został przeniesiony do wątku "ferbiana" viewtopic.php?f=28&t=182 gdzie zapraszam duszyczki chętne do pomocy naszej nowej koleżance

Witajcie!
Znowu mam problem. Jestem prawie pół roku po operacji i nadal mam twardy pasek na blizną. Lekarz powiedział, że taka moja uroda i tak pozostanie.Ale ja nie wiem , dlaczego tak się dzieje. Czyżby mnie źle zszyli? Czy miałyście też taki problem?

Dzięki Iwon! Z Syrenkami zawsze lżej. Mnie lekarka powiedział, że mam spore zgrubienie i niestety powiedziała, że tak już pozostanie, a ja myślałam, że z czasem zniknie. Cóż, mam nadzieję, że nie będę miała z tego powodu kłopotów zdrowotnych i dolegliwości bólowych. Pozdrawiam